รักคนที่แตกต่าง
คริสตจักรแห่งหนึ่งที่ผมชอบ ก่อตั้งขึ้นเมื่อหลายปีก่อนเพื่อทำพันธกิจกับอดีตผู้ต้องขังซึ่งกลับออกมาใช้ชีวิตในสังคม ปัจจุบันคริสตจักรนี้เต็มไปด้วยคนทุกประเภท ผมรักที่นี่เพราะที่แห่งนี้ย้ำเตือนถึงภาพของสวรรค์ที่ผมวาดไว้ คือเต็มไปด้วยผู้คนที่แตกต่างกัน ซึ่งล้วนเป็นคนบาปที่ได้รับการไถ่ ทุกคนผูกพันกันด้วยความรักของพระเยซู
ที่ปลอดภัย
ฉันกับลูกสาววางแผนจะไปร่วมงานรวมญาติของครอบครัว ฉันอาสาขับรถให้เพราะลูกดูกังวลกับการเดินทาง “ตกลงค่ะ แต่หนูรู้สึกปลอดภัยกว่าถ้านั่งรถของตัวเอง แม่ขับรถของหนูได้ไหมคะ” เธอถาม ฉันเข้าใจว่าเธอคงชอบรถของเธอที่กว้างขวางกว่ารถขนาดเล็กของฉัน จึงตอบไปว่า “รถของแม่แคบไปหรือ” “ไม่ใช่ค่ะ แต่เพราะรถเป็นที่ปลอดภัยของหนู หนูรู้สึกได้รับการปกป้องในรถตัวเอง"
เมื่อความงามไร้ที่สิ้นสุด
ผมชอบชมทิวทัศน์ของแกรนด์แคนยอน ทุกครั้งที่ยืนริมผา ผมอัศจรรย์ใจที่ได้มองดูฝีพระหัตถ์ที่พระเจ้าทรงแต่งแต้มขึ้นใหม่ทุกครั้ง
เราได้รับฤทธิ์เดช!
เสียงบางอย่างกำลังปริแตกทำให้ฉันสะดุ้ง เมื่อนึกได้ว่าเสียงอะไร ฉันจึงรีบวิ่งไปที่ครัว ฉันคงเผลอไปถูกปุ่มเปิดเครื่องทำกาแฟที่ว่างเปล่า ฉันถอดปลั๊ก คว้าด้ามจับของโถแก้ว แล้วแตะที่ก้นโถเพื่อดูว่ามันร้อนเกินกว่าจะวางบนเคาน์เตอร์หรือไม่ ผิวหน้าที่เรียบลื่นลวกปลายนิ้วของฉัน ทำให้ผิวพุพอง
เยี่ยมชมก้อนหิน
หลังสงครามและการทำลายล้างผ่านไปหลายศตวรรษ เมืองเยรูซาเล็มยุคใหม่ได้ถูกสร้างขึ้นบนซากปรักหักพังเดิม ช่วงที่ครอบครัวผมไปที่นั่น เราเดินไปตามเส้นทางการทนทุกข์ ซึ่งว่ากันว่าเป็นเส้นทางที่พระเยซูเสด็จดำเนินสู่กางเขน วันนั้นอากาศร้อน เราจึงแวะพักและลงไปยังชั้นใต้ดินของอารามภคินีแห่งศิโยน ผมรู้สึกทึ่งที่ได้เห็นหินทางเท้าโบราณซึ่งขุดพบระหว่างการก่อสร้างไม่นานมานี้ หินเหล่านั้นมีรอยสลักของเกมที่ทหารโรมันเล่นกันในช่วงเวลาว่าง
อิทธิพลที่มองไม่เห็น
เมื่อฉันไปเยี่ยมชมหอศิลป์แห่งชาติในวอชิงตัน ดี.ซี. ฉันเห็นผลงานชิ้นเอกที่ชื่อ “ลม” ภาพวาดชิ้นนี้เป็นภาพของพายุที่พัดผ่านบริเวณป่าต้นไม้ที่สูงชะลูดเอียงลู่ไปทางซ้าย พุ่มไม้ก็เอนไปทิศทางเดียวกัน
ห้องเลขที่ 5020
เจย์ บัฟตัน เปลี่ยนห้องผู้ป่วยของเขาในโรงพยาบาลให้เป็นประภาคาร ผู้เป็นทั้งสามี พ่อ ครูมัธยมปลาย และโค้ชวัย 52 ปี กำลังจะเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง แต่ห้อง 5020 ของเขากลับเป็นประภาคารแห่งความหวังแก่เพื่อน ครอบครัว และเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลเพราะท่าทีที่ร่าเริง และความเชื่ออันเข้มแข็ง พยาบาลจึงอยากได้รับมอบหมายให้มาดูแลเขา บางคนแวะมาหาเขาช่วงออกเวรด้วย
ดูแลรักษาสิ่งทรงสร้าง
"เจ้าตัวใหญ่สีน้ำตาล” กำลังวางไข่อยู่ในแม่น้ำโอไวฮี ปลาเทราต์สีน้ำตาลเหล่านี้กำลังเริ่มวางไข่ในฤดูใบไม้ร่วง คุณจะเห็นพวกมันขุดหลุมทำที่วางไข่ตามพื้นทรายบริเวณน้ำตื้น
พระเจ้าทรงอุ้ม
บ่ายวันหนึ่ง ขณะรับประทานอาหารกลางวันกับพี่สาวและลูกของพี่ใกล้เสร็จแล้ว พี่สาวบอกแอนนิกาลูกสาววัยสามขวบว่าถึงเวลานอนกลางวันแล้ว แอนนิกาท้วงว่า “แต่วันนี้น้าโมนิกายังไม่ได้อุ้มหนูเลย!” เธอน้ำตาคลอ พี่สาวของฉันยิ้ม “ตกลงให้น้าอุ้มหนูก่อนก็ได้ กี่นาทีดี?” “ห้านาที” เธอตอบ
